Prof. dr hab. Wojciech Polak z Wydziału Politologii i Studiów Międzynarodowych UMK został wybrany na przewodniczącego Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej.
Kierownik Katedry Konfliktów Politycznych UMK będzie pełnił swoją funkcję od 28 czerwca 2018 r. Na wiceprzewodniczących Kolegium IPN powołano: dr. hab. Sławomira Cenckiewicza, ks. prof. dr. hab. Józefa Mareckiego oraz prof. dr. hab. Tadeusza Wolszę. Wybory do Prezydium Kolegium IPN odbyły się podczas posiedzenia w dn. 26 czerwca 2018 r. w związku z upływem drugiej, rocznej kadencji Kolegium.
Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej jest organem opiniodawczo-doradczym Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej. W szczególności przyjmuje roczne sprawozdania Prezesa Instytutu z działalności IPN, wyraża opinię o przedstawianych przez Prezesa IPN kandydatach na stanowiska kierownicze w IPN, opiniuje i rekomenduje kierunki działalności i programy badawcze IPN, zatwierdza zasady ewidencjonowania, przechowywania, opracowywania, zabezpieczania, udostępniania i publikowania dokumentów. Zajmuje także stanowisko w sprawach ważnych dla Instytutu Pamięci Narodowej. Kolegium ogłasza i przeprowadza konkurs na stanowisko Prezesa Instytutu, a następnie wnioskuje o powołanie wybranej osoby przez parlament.
Prof. dr hab. Wojciech Polak jest historykiem. Zajmuje się najnowszą historią Polski, dziejami „Solidarności”, relacjami państwo-Kościół w PRL oraz stosunkami polsko-rosyjskimi na przestrzeni dziejów. Urodził się w 1962 r. w Olsztynie. Studia historyczne na UMK ukończył w 1985 r. Pracę doktorską, napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. Janusza Małłka, obronił w 1994 r. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 2004 r. na Wydziale Nauk Historycznych UMK. W 2008 r. otrzymał tytuł profesora. Prof. dr hab. W. Polak jest autorem 25 książek, wielu artykułów, redaktorem licznych prac zbiorowych i wydawcą źródeł historycznych. Obecnie kieruje Katedrą Konfliktów Politycznych na Wydziale Politologii i Studiów Międzynarodowych UMK. Jest konsultantem wystawy stałej Europejskiego Centrum Solidarności, członkiem Zarządu Społecznego Komitetu „Solidarni – Toruń Pamięta”, przewodniczącym Rady Naukowej Ośrodka Badań Naukowych w Olsztynie i członkiem Narodowej Rady Rozwoju przy Prezydencie RP.
W latach osiemdziesiątych XX wieku był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów UMK, także w podziemiu oraz podziemnych struktur „Solidarności” w Toruniu i w Olsztynie. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Wolności i Solidarności, Medalem „Za zasługi dla Miasta Torunia” na wstędze, Medalem Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego Unitas Durat Palatinatus Cuiaviano-Pomeraniensis.